อุณหภูมิหม้อแปลงชนิดแห้งต้องไม่เกินกี่องศา?

โดยทั่วไปอุณหภูมิที่อนุญาตโดยแห้งหม้อแปลงชนิดมีความเกี่ยวข้องกับเกรดทนความร้อนของวัสดุฉนวนที่ใช้ โดยปกติเมื่อหม้อแปลงชนิดแห้งใช้วัสดุฉนวนคลาส F และ H อุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นที่อนุญาตของคลาส F คือ 100K และอุณหภูมิสูงสุดที่อนุญาตคือ 155 ° C และอุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นที่อนุญาตของคลาส H คือ 125K และอุณหภูมิสูงสุดที่อนุญาตคือ 180 องศาเซลเซียส

เกรดความต้านทานความร้อนของระบบฉนวนเป็นปัจจัยชี้ขาดของอุณหภูมิสูงสุดที่อนุญาตของหม้อแปลงไฟฟ้า

วัสดุฉนวนที่ใช้ในระบบฉนวนของอุปกรณ์ไฟฟ้าส่วนใหญ่ ได้แก่ คลาส A คลาส E คลาส B คลาส F คลาส H คลาส C และระดับอื่น ๆ โดยระดับความต้านทานความร้อนหลักจะแตกต่างกันดังนี้

เมื่อใช้วัสดุฉนวนคลาส A อุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นสูงสุดควรน้อยกว่า 60K เมื่ออุณหภูมิในการทำงานที่จำกัดคือ 105 ° C;

เมื่อใช้วัสดุฉนวนคลาส E อุณหภูมิสูงสุดที่เพิ่มขึ้นควรน้อยกว่า 75K เมื่ออุณหภูมิในการทำงานที่จำกัดคือ 120°C;

เมื่อใช้วัสดุฉนวนคลาส B อุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นสูงสุดควรน้อยกว่า 80K เมื่ออุณหภูมิในการทำงานที่จำกัดคือ 130°C;

เมื่อใช้วัสดุฉนวนคลาส F อุณหภูมิสูงสุดที่เพิ่มขึ้นควรน้อยกว่า 100K เมื่ออุณหภูมิในการทำงานที่จำกัดคือ 155 ° C;

เมื่อใช้วัสดุฉนวนคลาส H อุณหภูมิสูงสุดที่เพิ่มขึ้นควรน้อยกว่า 125K เมื่ออุณหภูมิในการทำงานที่จำกัดคือ 180°C;

เมื่อใช้วัสดุฉนวนคลาส C อุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นสูงสุดควรน้อยกว่า 150K เมื่อขีดจำกัดอุณหภูมิในการทำงานอยู่ที่ 220 ° C

เนื่องจากฉนวนคอยล์ของหม้อแปลงชนิดแห้งมักจะเป็นวัสดุฉนวนคลาส F และ H จึงไม่อนุญาตให้อุณหภูมิปกติสัมบูรณ์สูงสุดเกิน 155 ° C และ 180 ° C หากอุณหภูมิขดลวดของหม้อแปลงชนิดแห้งสูงเกินไปก็จะ ทำให้ฉนวนมีอายุเร็วขึ้นซึ่งจะส่งผลต่ออายุการใช้งานหรือการลัดวงจร ไฟไหม้ และความผิดปกติอื่นๆ ดังนั้นเมื่อพิจารณาจากอุณหภูมิฮอตสปอตเพียงอย่างเดียวอุณหภูมิการทำงานของหม้อแปลงก็จะยิ่งต่ำลงก็ยิ่งดีตามลำดับ เพื่อป้องกันอุณหภูมิในการทำงานที่ผิดปกติ จำเป็นต้องมีการตรวจสอบหรือติดตามการใช้งานอย่างเข้มงวด

การแข็งค่าของอุณหภูมิของขดลวดเป็นดัชนีสำคัญในการตัดสินว่าอุณหภูมิของหม้อแปลงสูงเกินไปหรือไม่

ในความเป็นจริงอุณหภูมิแวดล้อมของการทำงานของหม้อแปลงชนิดแห้งเปลี่ยนแปลงตลอดทั้งปี ดังนั้นในกรณีที่มีโหลดเท่ากัน อุณหภูมิสัมบูรณ์ในฤดูร้อนมักจะสูงกว่า และอุณหภูมิสัมบูรณ์ในฤดูหนาวมักจะต่ำกว่า ดังนั้นฝ่ายบริหารจึงเปิด มือข้างหนึ่งควรใส่ใจว่าค่าอุณหภูมิสัมบูรณ์สูงสุดของขดลวดนั้นเกินมาตรฐานหรือไม่ (โดยเฉพาะในฤดูร้อน) ในทางกลับกัน สิ่งสำคัญคือต้องใส่ใจกับตัวบ่งชี้อุณหภูมิที่สำคัญอีกตัวหนึ่งนั่นคือไม่ว่าจะเป็นอุณหภูมิของมันหรือไม่ การเพิ่มขึ้นเป็นเรื่องผิดปกติ

จากขีดจำกัดอุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นสูงสุดของหม้อแปลงชนิดแห้ง อุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นไม่ได้รับอนุญาตให้เกิน 100K เมื่อใช้วัสดุฉนวนคลาส F และไม่อนุญาตให้อุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นเกิน 125K เมื่อใช้วัสดุฉนวนคลาส H สำหรับหม้อแปลงชนิดแห้งเฉพาะ สามารถดูค่าที่ระบุที่เกี่ยวข้องของอุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นที่กำหนด ซึ่งสัมพันธ์กับอุณหภูมิโดยรอบ อุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นที่กำหนดหมายถึงความแตกต่างระหว่างอุณหภูมิของชิ้นส่วนบางส่วนและอุณหภูมิของตัวกลางทำความเย็นภายนอก (อุณหภูมิอากาศเย็นหรืออุณหภูมิน้ำหล่อเย็น) เมื่อหม้อแปลงทำงานภายใต้โหลดที่กำหนดในหน่วย K ตัวอย่างเช่น Dry หม้อแปลงชนิดจัดอันดับอุณหภูมิที่เพิ่มขึ้น 90 ° C ภายใต้โหลดที่กำหนดและอุณหภูมิแวดล้อม 40 ° C (ฤดูร้อน) อุณหภูมิสูงสุดคือ 130 ° C (90 ° C +40 ° C); หากอุณหภูมิโดยรอบต่ำ (ในฤดูหนาว) เช่น 10 ° C แสดงว่าอุณหภูมิสูงสุดของหม้อแปลงไฟฟ้าคือ 100 ° C (90 ° C +10 ° C) เมื่ออุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นสูงเกินไป จำเป็นต้องเริ่มระบบทำความเย็นเพื่อทำความเย็น หรือดำเนินการจัดการการลดภาระอย่างเหมาะสม เมื่ออุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นผิดปกติอย่างต่อเนื่องเกิดขึ้น ควรตรวจสอบสาเหตุของการเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิที่ผิดปกติและควรดำเนินการรักษาที่เกี่ยวข้อง